Krytyczne myślenie to proces aktywnego i umiejętnego konceptualizowania, stosowania, analizowania, syntetyzowania i/lub oceniania informacji zebranych lub wygenerowanych w wyniku obserwacji, doświadczenia, refleksji, rozumowania lub komunikacji jako przewodnika dla przekonań i działań.
W swojej wzorcowej formie opiera się na uniwersalnych wartościach intelektualnych, które przekraczają podziały przedmiotowe: jasność, dokładność, precyzja, spójność, trafność, rzetelne dowody, dobre uzasadnienie, głębokość, szerokość i sprawiedliwość.
Wiąże się to z badaniem tych struktur lub elementów myślowych, które są obecne we wszystkich etapach rozumowania: cel, problem lub pytanie przedmiotowe, założenia, pojęcia, podstawy empiryczne, rozumowanie prowadzące do wniosków, implikacje i konsekwencje, zastrzeżenia z alternatywnych punktów widzenia oraz ramy odniesienia.
Myślenie krytyczne – w reakcji na zmienne przedmioty, zagadnienia i cele – jest włączone w rodzinę splecionych ze sobą sposobów myślenia, wśród których są: myślenie naukowe, matematyczne, historyczne, antropologiczne, ekonomiczne, moralne i filozoficzne.